-
1 uznawać
impf ⇒ uznać* * *uznawać coś za zaszczyt — to deem sth as an honour (BRIT) lub honor (US)
* * *ipf.- aję -ajesz, - awaj1. (= akceptować) recognize, acknowledge, accept; (rząd, osiągnięcie) recognize; ( błąd) admit; uznać dziecko prawn. father a child.2. (= poczytywać) regard (kogoś za kogoś/coś sb as sb/sth); uznawać kogoś za kłamcę regard sb as a liar; uznawać coś za konieczne deem sth necessary; uznawać coś za wiarygodne give credit to sth; uznawać coś za zaszczyt deem sth an honor; uznawać kogoś za niepoczytalnego prawn. stultify; uznawać za akt bezprawny prawn. illegalize.ipf.1. feel, think of o.s. as; uznawać się winnym admit l. confess one's guilt.2. (= poczytywać się za) consider o.s.; uznać się za przywódcę consider o.s. (to be) the leader; uznać się za pokonanego admit one's defeat.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uznawać
-
2 uzna|ć
pf — uzna|wać impf vt (orzec słuszność, prawidłowość) to recognize, to acknowlegde- uznać czyjeś argumenty to accept sb’s reasoning- uznać kogoś za niewinnego to find sb innocent- uznać swój błąd to admit one’s mistake- nie uznawać konwenansów to disregard convention- uznała, że musi się z nim rozstać she recognized that she had to leave him- uznać, że wszystko jest w porządku to take sb to be sth- uznała go za nauczyciela she (mis)took him for a teacher- □ uznać dziecko za swoje a. własne Prawo to acknowledge a child (as one’s own), to admit paternityThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uzna|ć
См. также в других словарях:
uznać — dk I, uznam, uznasz, uznają, uznaj, uznał, uznany uznawać ndk IX, uznaję, uznajesz, uznaćwaj, uznaćwał, uznaćwany 1. «dojść do wniosku, że coś jest słuszne, właściwe, konieczne, obowiązujące; orzec» Uznać czyjeś prawa do spadku. Nie uznawać… … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
usynawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, usynawiaćam, usynawiaća, usynawiaćają, usynawiaćany {{/stl 8}}– usynowić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, usynawiaćwię, usynawiaćwi, usynawiaćnów, usynawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} uznać prawnie czyjegoś syna za… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
machnąć — 1. pot. Machnąć kielicha, kieliszek; machnąć jednego «wypić kieliszek wódki jednym haustem, do dna»: Myśmy też machnęli kielicha zacnej owocówki (...). TSt 10/1996. 2. Machnąć na kogoś, na coś ręką a) «zrezygnować z kogoś, z czegoś, uznać coś za… … Słownik frazeologiczny
między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… … Słownik języka polskiego
niewinny — niewinnynni 1. «taki, który nie zawinił, nie popełnił nic złego; taki, na którym nie ciąży żadna wina» Oskarżony okazał się niewinny. Uznać kogoś za niewinnego. 2. «nieświadomy zła, bezgrzeszny, czysty, nieskalany; świadczący o takich cechach»… … Słownik języka polskiego
wynieść — dk XI, wynieśćniosę, wynieśćniesiesz, wynieśćnieś, wynieśćniósł, wynieśćniosła, wynieśćnieśli, wynieśćniesiony wynosić ndk VIa, wynieśćnoszę, wynieśćsisz, wynieśćnoś, wynieśćsił, wynieśćnoszony 1. «niosąc usunąć coś skądś, wziąć coś skądś i… … Słownik języka polskiego
wyprowadzić — dk VIa, wyprowadzićdzę, wyprowadzićdzisz, wyprowadzićwadź, wyprowadzićdził, wyprowadzićdzony wyprowadzać ndk I, wyprowadzićam, wyprowadzićasz, wyprowadzićają, wyprowadzićaj, wyprowadzićał, wyprowadzićany 1. «prowadząc usunąć kogoś skądś, pomóc… … Słownik języka polskiego
zapisać — dk IX, zapisaćpiszę, zapisaćpiszesz, zapisaćpisz, zapisaćał, zapisaćany zapisywać ndk VIIIa, zapisaćsuję, zapisaćsujesz, zapisaćsuj, zapisaćywał, zapisaćywany 1. «zapełnić pismem» Zapisać cały zeszyt. 2. «utrwalić coś pisząc; zanotować» Zapisać… … Słownik języka polskiego
